IJsvrij?

De klachten zijn niet van de lucht... en natuurlijk is het ook lastig om boodschappen te doen - meestal te voet - nu er al zo lang sneeuw ligt. Dat geldt voornamelijk oudere mensen en anderen die niet zo best ter been zijn. Ja, het is vervelend. En nee, de gemeente kan ook niet alles. Hoe langer er sneeuw ligt, hoe breder de groep die aan het klagen slaat. De sneeuw wordt glad, dooit en vriest weer op - hele ijsvlakten verschijnen. Ook ik ontkwam er niet aan, gisteren. Ik draaide een winkel uit en wilde naar een volgende. Ik voelde hoe ik in een soort tekenfilmsituatie terecht kwam: lopen, lopen, lopen en niet van de plaats komen. Met moeite hield ik mijn evenwicht. En een vriendelijke (?) meneer zei "dat ging maar nèt goed". [het vraagteken staat er omdat hij lachte; of hij me uitlachte, zal ik nooit weten - ja, 't is wat, zo'n tekenfim ] 

N201 - Zuidzijde.  Fietspad op 24-12-2010

Maar 's middags werd het pas echt leuk: een stukje fietsen. Even Kerstkoekjes brengen naar vrienden in de Haarlemmermeer en dan via Hoofddorp terug. Nooit meer klagen over Heemstede; het kan nog véél erger, in de Haarlemmermeer namelijk. Al op het laatste stukje langs de hoofdvaart werd het duidelijk: daar waar geen auto's komen, is niets gedaan. Ook niet aan de ventweg langs de Kruisweg. En al helemaal niet aan de fietspaden. Heren en dames beleidsmakers: het fietspad langs de N201 is een doorgaande route voor mensen die naar school en werk willen fietsen. Erbarmelijk was het. Reken maar mee: vandaag zeven dagen geleden dat die enorme hoeveelheid sneeuw viel. Aan sommige randen te zien, is er op enig moment wel iets geschoven of geborsteld. Maar voor de rest: veel ijsplakken, weinig ruimte. En het gaat hier om een fietspad met verkeer uit beide richtingen! Op de foto zie je een stuk dat er nog gemiddeld uitzag. Vooral bij de beide tunneltjes in de route was het bar: kennelijk is de sneeuw erin gewaaid. Meer dan achter elkaar fietsen op één klein spoor zat er niet in.

IJs en sneeuw horen bij de winter. En je kunt gemeenten niet eindeloos de schuld geven bij overmacht door het weer. Elders op internet is het klagen niet van de lucht (Heemsteeds Weekblad) Maar er zijn grenzen. En vooral ergerlijk: het zijn altijd de fietsers en de voetgangers die het nakijken hebben. Vandaag kan er op Het Spaarne geschaatst worden. Eindelijk eens iets waarbij de auto's niet in de buurt kunnen komen :-)

Idereen een 'zalig' Kerstfeest en IJsvrede gewenst. 

Prachtig buiten

Ja, het is en was prachtig buiten. Natuurlijk zijn sommigen van ons beter bedeeld voor wat betreft het uit de voeten kunnen bij gladheid en sneeuw. Zo merk ik dit jaar dat het dus echt iets uitmaakt of je vaker sport. Wonderlijk genoeg (behalve voor fysiotherapeuten en sportleraren) helpt sporten voor je gevoel van zekerheid in glibberige situaties. Zo heb ik gewoon veel gefietst de afgelopen dagen. Ja, kunst - met een driewieler. Ik moet toegeven dat het leuker slippen is met een ligfiets dan met een auto. Hoewel, bij meer dan vier centimeter sneeuw, of modder, wil ook een Velomobiel niet echt meer vooruit. Zo bleven we zaterdagochtend in Noord-Holland steken. Later wel weer op weg met een wat zwaardere auto. Maar 's avonds ging het weer op (slechts) twee wielen, naar Haarlem vanuit Heemstede. Prima te doen, gewoon doortrappen! En toen merkte ik dat sporten helpt bij het gevoel voor evenwicht. In geen jaren zo door de sneeuw getijgerd. Heerlijk. Met rode wangen en superfris weer thuis.
Maar hedenmorgen... Na Sint gisterenmiddag op de boerderij ... Al om half zeven buiten. Alles spek- en spekglad. Niets tegen bestand en nog weinig uitzicht ook, want er hangt mist. Huisgenoot durft de auto niet in om me naar het station te brengen. Ik geef haar nog gelijk ook. Fiets stond al klaar buiten, bedekt met gestolde druppels water. En uitgerekend vanmorgen is de afspraak van een kleine delegatie uit de raad met dhr. Kruijer, onze onvolprezen volger van mogelijke onrechtmatigheden in het gemeentelijk politiek bedrijf. Moet GroenLinks toch verstek laten gaan, uitgerekend door natuuroverlast. Hm. Grrrr.

Ganse dag - dierendag

Het voorbereiden van de ganzen

Tsja - ik kan als buitenkind nog een hoop leren. Dit weekend bijvoorbeeld gans 'uit elkaar gehaald'. Ik zeg het maar zo bot en direct - want zo was het: om bij die heerlijke borsten en boutjes te komen, moet je zo'n gans uit elkaar halen. En omdat ik langzamerhand een passie voor die borsten ontwikkel (en alle andere stukjes van het dier ook, hoor) droeg ik mijzelf op om ook de nare klussen te leren doen. Vreselijk en vervelend om mee te beginnen. Maar met hulp van mijn lief (die zelf van het boerenland komt en het van zijn vader leerde) kwam ik over mijn afkeer heen en dankte elke gans plechtig als wij de resten netjes in een schaal deponeerden. Dank, lieve gans, je bent om op te eten.

Er zijn veel te veel ganzen, dat weten we inmiddels. Zoals er eens te weinig waren en wij, principieel en rigoureus als wij zijn, een verbod op de jacht instelden en dus weer eens het tegenovergestelde bereikten van wat we wilden. 'Plaagdieren' heet het teveel tegenwoordig, ook in het concept-verkiezingsprogramma van GroenLinks voor de verkiezingen van de Provinciale Staten van volgend jaar. 

Komt bij 'on-kruid' het 'on' doordat een plantje op een plaats staat waar we het niet willen (van zichzelf is alles natuurlijk plantje), zo heten dieren die ergens niet gewenst zijn 'plaag'. Ganzen zijn van bedreigde diersoort plaagdieren geworden, en dat in tijd van slechts een jaar of vijftien! Ik zal de details van verkrijging verder niet onthullen, anders kan ik geen gans meer eten in de toekomst. Maar de jagers zijn erg vakkundig, aardig en zeer begaan en ervaren met de natuur. En ze hebben liever dat die ganzen gegeten worden dan dat ze moeten worden weggegooid. Terecht natuurlijk. Al is het proces van omvorming tot hapklare brokken niet echt wat je op de kleuterschool leert. Het schieten zelf wil ik nog niet leren - kop in het zand, ik weet het - maar mijn pacifistische inborst zal mij altijd naast laten schieten op het moment supreme.

Het mag natuurlijk ook niet, volgens velen. Mijn vingers typen niet voor niets met enige aarzeling dit verhaal. Maar vandaag, op Dierendag, moet het maar eens gezegd worden: wat zijn we soms toch inconsequent, als menselijke dieren... Het allerbeste biovlees wordt versmaad! 

Ik heb het niet over vegetariër worden. En ik heb het ook niet over de bioindustrie. Liever niet zelfs. Ik wil graag, juist vandaag een ode aan het gezonde dier, dat liefhebbend heeft geleefd en dat liefhebbend aan een w/aardig eind komt. Ik hou gans van gans. En dat wilde ik vandaag graag laten weten.

Hoe leuk vinden wij dit nu?

Het moest er een keertje van komen. Zomaar een onderwerp van gemiddeld belang en dan eens lekker tekeer gaan - kijken hoe ver je komt. Het onderwerp werd de financiële problematiek bij de VeiligheidsRegio Kennemerland (4,4, miljoen tekort over 2009 - niet misselijk natuurlijk). Voor niet-ingewijden: het gaat om de fusie van alle diensten die met 'veiligheid'  te maken hebben - die zitten nu in een organisatie - en de samenwerking van die diensten bestrijkt een tiental gemeenten in de regio. Politie, GGD, ambulances, brandweer, meldkamer - allemaal samen voor meer effectiviteit - en wat de gemeenten betreft ook zeker voor meer efficiëntie. Nou ken ik uit mijn werkzame leven geen enkele fusie die de altijd beoogde winst opleverde. En al helemaal niet in zo korte tijd - sinds wanneer is die VRK er ook alweer? Een jaartje of twee... hm.

De hele raad maakt zich zorgen over de financiën van de VRK. Want wij betalen ze tenslotte, als gemeenten. En tekorten zien wij zelf al genoeg tegemoet in de crisis, daar hebben we niet ook nog 'gezamenlijke diensten'  voor nodig. Gelukkig zijn het de burgemeesters die (qualitate qua) ook goed de vingers aan de pols van de jonge organisatie houden. Zeker ook die van ons, Marianne Heeremans, zoals tijdens de raadsvergadering bleek. 
Maar D66 had kritiek en wilde (veel) verder gaan dan alleen bezorgd zijn. Men wilde, samen met de VVD, druk uitoefenen. Niet alleen een signaal afgeven, nee, echte druk zetten. En dat dan via moties. Bij de presentatie daarvan ging het al niet zo lekker. Hoe serieus ben je als je de organisatie 'vage taal'  verwijt en dan zelf komt met twee moties van een vol A4-tje elk, waarin je oproept om 'te bevorderen, zo niet te bewerkstelligen, dat...'. 
Maar een kniesoor die daarop let. Het onderwerp duurde uiteindelijk, met schorsingen, twee uur met veel taal, teken en repliek. En dat bij een agenda met bijna alleen maar hamerpunten. Om erop uit te draaien dat een van de moties met 11 tegen 10 stemmen werd aangenomen. Een poging van GL om toch vooral samen op te trekken, maar dan niet met die moties, strandde. 
Zou het nog wel over het onderwerp gegaan zijn? Of was dit een vingeroefening  in het tonen van hoe de meerderheid wil werken? Da's pas efficiënt! Wij hebben nu nog meer zin in de begrotingsbesprekingen van november!

Fietsen in soorten en maten

Afgelopen week is bij station Heemstede-Aerdenhout een nieuwe fietsenstalling in gebruik genomen. Omdat er niet veel ruimte is voor fietsparkeren, is besloten om een constructie van twee verdiepingen te plaatsen. Wethouder Kuipers en iemand van Prorail staan op een foto - stralend (zoals alleen Christa dat kan) op het punt een fiets omhoog te tillen.

Er moeten veel fietsen op een kleine ruimte een plaatsje kunnen vinden. OK. Dan maar de lucht in, moet het motto zijn geweest. En vooral: nu we een stalling-met-verdieping hebben geplaatst, moet het afgelopen zijn met de 'losse fietsen'.

De Fietsappel - Alphen aan de Rijn

Daarom wordt overal meteen ook maar aangekondigd dat er van nu af aan ook 'streng gehandhaafd' gaat worden. Wat is dat nou toch voor een toon? Alsof de stalling alleen en uitsluitend is geplaatst om fietsenoverlast te bestrijden. Alsof er alleen maar opgeruimd moest worden, omdat die lastige fietsers niet in staat zijn om hun kostbare bezit netjes op te ruimen.  Pardon? Nou gáán er veel mensen met de fiets - en dan is er te weinig plek. Waar kwam dat probleem ook alweer vandaan?

Maar ik vraag mij ook af: kán het wel, dat gedisciplineerde fietsparkeren? Is er niet juist met fietsen ook sprake van verandering? Wat doen we nou toch met fietsen die er niet ín passen? Tegenwoordig hebben bijna alle fietsen een mandje, of tassen achterop. En dan hebben we het nog niet over de exemplaren met een lamp ter hoogte van de wielnaaf. Of een uitstekende accu achterop. Laat staan over driewielers, ligfietsen, engazomaardoor. En als 's morgens alle fitte forensen de onderste verdieping al hebben bezet, wie zijn er dan aangewezen op die verdieping? Precies, de pensionados en huisvrouwen die met een voordeelurenkaart na negen uur op weg gaan.

Ik weet het, in die laatste zin zit een grove veralgemenisering. Maar 't gaat om de strekking. Tenslotte gaat de fietsontwikkeling nog wel even door de komende jaren. In Alphen hebben ze daar iets op gevonden (zie foto). Daar hebben ze geld en tijd uitgetrokken om er écht iets van te maken. Geen gedoe met heffen en hevelen, maar in een spiraal geleidelijk naar boven. Ik wíl helemaal niet zuur doen, hoor. Maar is nou een klein beetje nadenken over hoe mensen fietsen gebruiken zo'n overbodige luxe?

PS - nee, die van mij (velomobiel.nl, model banaan of augurk) kan er niet in. Maar die is ook voor de lange afstanden gedacht.

PPS - voor iedereen die last krijgt van dat handhaven: ken je rechten, kijk op http://www.fietsersbond.nl/ en  zoek onder 'stallingen'.

Te Gast

Zoals waarschijnlijk meer mensen in deze tijd van het jaar: ik heb gasten in huis. Hoe zoiets  bij ons gaat? Wel, op enig moment in het voorjaar gaat de telefoon. Een nichtje uit een ver land meldt zich en vraagt "wanneer zijn jullie weg, deze zomer?" (dit en het volgende is in vertaling, natuurlijk). Ik antwoord dat we "van dan tot dan wel een oppas voor de poezen kunnen gebruiken". En zij vertelt over een vriendin met zo'n leuk gezin - en dat die toch echt een zomervakantie aan zee verdiend hebben, enzovoorts. Ik vertrouw dat nichtje zeer. En weet dus dat zij, die immers al als baby een zomer bij ons doorbracht, heel goed weet welke gasten bij ons passen. Er kan veel, wij zijn erg makkelijk, wij vinden het heerlijk als het huis bewoond is in de zomer en vooral ook weer schoon en heel achtergelaten wordt. Dit alles nog afgezien van de verzorging van poezen, post en prullaria.

Maar ja, wij zijn ook zó gemakkelijk dat het kan voorkomen dat wij helemaal niet weg zijn - en de gasten  wel komen... In dat geval verbinden wij ons extra met de gasten. Dat moet wel, want anders sta je voor de familie weer voor aap. Het is ook fantastisch om mensen te gast te hebben die lekker en graag koken. En die het leuk vinden om ons in onze alledaagsheid te leren kennen. Er gaat werkelijk niets boven gasten die zich weten te gedragen. Wat zeg ik? In huis hebben wij eigenlijk altijd gasten die potentiële vrienden zijn! Onze  Chinese huisgenoot (eigenlijk ook een gast, maar dan voor langer) bedacht dat er nog wel wat gasten bij konden. Een vriendin van hem was onderweg van China naar Mexico; ze hadden elkaar al zo lang niet gezien; en nou kon zij een stopje in Nederland organiseren - en we wonen al zo dicht bij Schiphol!. Zo gebeurde het dat wij afgelopen nacht in onze eenvoudige eengezinswoning met wel negen mensen sliepen. En dan waren de benedenkamers ('en suite') nog niet eens bezet!

Vanmorgen trok ik de kleine keukentafel uit tot enorme lengte en dekte al om half acht voor een enorm ontbijt. Een feest was dat - met mooie bordjes, glazen, bestek. Kortom, alles wat bij ons niet tot een normale ochtend hoort. Het leek al wel de dag van morgen, mijn verjaardag! De ene groep gasten haastte zich om tien over acht het dorp in voor verse broodjes. Ik zette water op (hoe ouderwets) voor het koken van verse eieren van de boerderij. De andere groep gasten had naadloos aangevoeld dat het nu hun tijd was om de badkamer te betrekken. En zo troffen wij elkaar alle elf schoon, fris en fruitig aan een welgevulde ontbijttafel.

Drie uur later liep ik alleen over de Binnenweg. En zeven uur later fietste ik diezelfde weg nog eens in tegengestelde richting. Toen schoot het mij te binnen: de nieuwe inrichting van De Binnenweg is zo gekozen om automobilisten zich "te gast" te laten voelen. In de ochtend sprong ik opzij omdat een Duitse auto (niet van mijn gasten) vanaf de Julianalaan tot de Zandvaartkade de vriendelijke uitnodiging tot eenrichtingrijden niet begrepen had. Een paar uur later slalomde ik om auto's heen die zich als gast permitteerden om maar te gaan staan waar ze wilden. Het maakte mij boos, geïrriteerd en driftig.

De moraal van dit verhaal? Gasten die zich als gasten gedragen zijn een aanwinst voor elk huis - en ook voor zichzelf, want ze hebben een heerlijke vakantie met uitzicht op echte vriendschap. Gasten die zich helemaal thuis gaan voelen, zijn niet op hun plaats, want ze nemen de ruimte van hun gastdames en -heren weg. 

Niets spreekt vanzelf in deze wereld. Zeker niet in het verkeer. En toch gaat er niets boven  echte gasten.

Jammer dat tot nu toe GroenLinks ook 'te gast' was in het regeren. Maar misschien groeit er nog iets moois uit die prille vriendschap.

Heemstede in de wereld? Kunnen we niet aan beginnen!

En weer kwam er dit jaar het verzoek van de Tibet Support Groep om op 6 juli (de 75e verjaardag van de Dala Lama) de vlag uit te steken. En weer vroegen wij de collega-raadsleden of er wellicht dit jaar belangstelling bestaat om vanuit Heemstede onze steun aan het Tibetaanse volk te laten blijken. Je weet het maar nooit met zoveel nieuwe raadsleden. Anders was dat er nu gevraagd werd 'hebben wij wel een Tibetaanse vlag?' (hoewel die met de brief van de TSG was meegestuurd). En weer bleek Heemstede alleen voor zichzelf te willen gaan, onder het motto 'dan kunnen we wel elke dag een andere vlag moeten uitsteken' (VVD natuurlijk). Dat is het politiek bewustzijn in Heemstede. Zoals Henk Koetsier vorig jaar al zei "Heemstede is zo groot als haar gemeentegrenzen". Hm.

Gestuntel

Toen ik gisteren op Schiphol aankwam (en meteen in het Wilhelmus van supporters op een grote tribune op het plein viel) had ik de kadernota vol met aantekeningen in mijn tas. Als je alles aan elkaar wilt knopen van werk en de rest van de wereld, dan loopt op een gegeven moment ook alles in elkaar over. Maar op een zonnige dag in juni is dat helemaal niet erg. Natuurlijk besteed je dan de rest van de dag aan de uitwerking van je beschouwing. Als kleine partij heb je weinig spreektijd. Dat kwam goed uit, want zoveel had ik nou ook weer niet te melden. Op aandringen van de VVD is de kadernota opgewaardeerd in de besprekingen. Een reden waarom er lang en goed naar de agenda's is gekeken deze maand, zodat iedereen bij zowel bespreking in de commissie (gisteren) als in de raad (de 24e, om 16.30 uur) aanwezig kan zijn en zijn/haar zegje kan zeggen. Ik had me dus goed voorbereid op een beschouwing op hoofdlijnen met een paar vragen ter verheldering. Wat viel het tegen: mijn vragen werden in eerste termijn al helemaal niet beantwoord. Bij afwezigheid van Pieter vd Stadt (die altijd wel een stevig verhaal uit zijn mouw schudt) bleef alleen de burgemeester overeind dankzij haar debatvaardigheid. De inhoud had de hele avond zwaar te leiden. De ronkende, dreigende bezuinigingstaal was het enige dat uit de verf kwam. Zo geef je inderdaad de indruk dat het land in het algemeen, en Heemstede in het bijzonder, aan de rand van de afgrond staan. En natuurlijk kan de VVD dan helemaal doorpakken in haar ijver om burgers op te voeden in financiën. Opvoeden? Op hun plaats zetten, zul je bedoelen. Op alle vragen met enige inhoud (de kerntaken bediscussiëren en dan zorgvuldig en voorzichtig duidelijke keuzes maken - of ook: de onderliggende afwegingen tussen onderwerpen laten zien) kwam vaak het antwoord dat dat allemaal bij de begroting en verderop in het jaar aan de orde komt. Vooral de taal is symbolisch: heroverwegingen, herijking en herziening. Drie h's - die allemaal bezuiniging betekenen. En bezuinigingen, zo weten wij, vallen voor de lagere inkomens altijd harder uit dan voor anderen. Maar de OZB komt niet in gevaar. De bibliotheek en sociaal-culturele voorzieningen natuurlijk wel. En bomen zijn van nu af aan loslopend wild - je hebt binnenkort niet eens meer een kapvergunning nodig. D66 is kritisch en idealistisch, zoals zij hoort te zijn. Maar ook wat stuntelig. Net als het Nederlands Elftal gisteren. Ik ga vandaag naar Zuid Afrika. Misschien dat het langzaam beter moet worden. 

En er valt wat te kiezen

Beroerd natuurlijk dat een eerder geschreven blog nu ook op vandaag staat... en vandaag is nog wel De Dag! Twee keer in zo korte tijd mogen kiezen! Wat een luxe, een voorrecht en een kans! Het hoeft niemand te verbazen dat ik GroenLinks stem. Wel verbazingwekkend is dat mijn huisgenoten via de Stemwijzer (of het Kieskompas, of een van de dertig andere stemhulpen) op PvdA en SP uitkwamen... Het goede nieuws is dat we in elk geval allemaal links uitkomen. Slecht nieuws is er dan niet. Gisteravond schoot mij - toen ik NIET naar een debat keek - te binnen dat links stemmen in deze tijd betekent dat je niet alleen aan jezelf denkt. Het vraagt moed om met bezuinigingen voor de boeg ook aan anderen te willen denken. En een beetje laf ben ik wel. Maar ja - er is geen keuze op rechts. Ieder voor zich is het slechtste principe dat je in deze tijd kunt hebben. Samen sterk geldt meer dan ooit... Houd het risico op nog meer individualiteit op een afstand. Ga in elk geval stemmen - er valt veel te kiezen. En dan bedoel ik niet alleen (eindelijk) een nieuwe premier / premiere....

Voetbal

Wat een enormiteit, dit jaar. Burgemeester Marianne Heeremans kan het zelfs al niet meer bijhouden. Ze vroeg maandag 'ben je er dan nog?' toen ik bij de commissievergadering ruimte binnenkwam. Het is waar, en helemaal niet groen, ik geef het toe, dat ik deze maand lang, vaak en ver in vliegtuigen zal zitten. As en weder dienende, welteverstaan. Naar Rhodos, Zuid-Afrika en Engeland, gevolgd door een weekendje Zeeland, maar dat laatste kan dan misschien nog op de fiets. Afgelopen weekend was er Cycle Vision, de jaarlijkse beurs / reünie van  en voor ligfietsers en zij die dat misschien willen worden. Sinds een aantal maanden zit ik bij die vereniging in het bestuur. Het is de bedoeling dat de vereniging een beetje uit de hoek van alleen-maar-technologie komt. Nu is het maar hoe je dat bekijkt. Het is bepaald ook een heel gezellige club. Mensen die elkaar al jaren kennen. Mensen met lef om 'anders' te zijn en te doen. Mensen met een hekel aan de grap die je tien keer per dag hoort 'val je niet in slaap?'.  Ja, van die opmerking zou je spontaan gaan gapen. Op Cycle Vision stond ook de enig Twike (voor zover wij weten) die in Nederland rondrijdt. De Twike is een velomobiel, aangedreven door een combinatie van fietsen (trappen) en elektriciteit. Hij kost even veel als een behoorlijke middenklasse auto, maar verbruikt veel minder. Paul, de trotse bezitter, heeft er bijna een kampeerwagentje van gemaakt. Hij werd niet moe alsmaar te antwoorden op vaak dezelfde vragen. Wat een mooi mobiel. Wat zijn trouwens al die 'velomobielen' mooi. Heel futuristisch. Een fiets, zoals op bijgaande foto, is er niet meer in te herkennen. Het mooiste exemplaar is wel de 'Quesher', van 'Quest' (=type overdekte ligfiets) en Escher (-tekening). Dit voor buitenstaanders.
En de politiek? Ach, de kadernota staat deze maand op de rol. En dit jaar is het de bedoeling dat we de discussies die anders in het begrotingsdebat kwamen, nu al voeren. Omdat kaders zo veel bepalen. Moeilijk is dat ik maar een kader kan ontdekken: de 'haves'  zullen niet veel merken - de 'have nots' betalen onevenredig voor / met de crisis. Profijtbeginsel heet dat met een mooi-klinkend woord. Op zichzelf niet zoveel mis mee, maar het werkt zo akelig uit. Een beetje zoals mijn vliegreizen: eerst nog niet veel van te merken, later des te meer maar dan is er geen weg meer terug. De enige smoes die ik zelf nog heb is dat er in Zuid-Afrika een voetbalwedstrijd in het pakket zit. Kan ik toch nog het nuttige met het (vermoedelijk) aangename verenigen. De #Toekomst (zie Twitter) komt als vanzelf.

De zomer is er weer

Dit was het weekend waar we heel lang op hadden gewacht. Eindelijk warmte, eindelijk zon en dus: erop uit! Luilak vieren we niet voor niets! En met al dat moois komen ook de verkeersstromen op gang. Ik slingerde mijzelf in de overdekte ligfiets en zeilde, alsof het niets was, via het nieuwe huis van de zoon in Amsterdam naar de boerderij in Noord-Holland. De deze winter, met dank aan het werken voor de gemeente, getrainde spieren konden het gemakkelijk aan. 70 kilometer op het eerste middagje; ik had daar andere jaren niet over hoeven piekeren! Maar deze week klopt alles: nieuwe fiets is in de maak (bij www.velomobiel.nl) en de conditie is nu al prima. Op zondag toch nog de auto in; op weg - tegen de files op de N201 en de A9 in - naar Friesland voor de zestigjarige verjaardag van een neef. We speelden de drie gratiën uit Haarlem: mijn oude moeder, ik (oude) dochter en het toch alweer volwassen kleinkind. Een stralende dag - en 's avonds de tweede BBQ van het weekend. Zo'n extra maan-zondag is dan ook niet weg. Wij sloten haar af met een onverwachte maaltijd met mijn oudste vriendin Simone. Het komt nog voor: plotselinge invallen die het leven erg gezellig maken! De verse spinazie van eigen grond ging er goed in.  En mede daarom was mijn humeur op dinsdag zo goed. Vroeg de trein in naar een bijeenkomst van een begeleidingsgroep voor nieuw onderzoek. Zo heerlijke brainstormen met gelijkgerichte collega's. Bijtanken noem je dat. En het maakt dat je neuriënd de trein terug in stapt. Op het fietsje via een zonovergoten Binnenweg. 

         Wat ligt dat nieuwe plein er mooi en ruim bij. Het nieuwe terras staat er al. Fietsers vinden al hun weg via de stippellijn van de fietsersstrook. Zóoooo gezellig - een echte ontmoetingsplek. Ik kon het niet laten - met zo'n mobiele telefoon heb je altijd een camera bij de hand. Even de ruime verandering vastgelegd op de foto. Wat zúllen we hier zwieren en zwaaien! 

:-(, zoals we dan in Twittertaal zeggen...  

Bomen voor niets gerooid

Een week of twee geleden fietste ik over de Binnenweg, komend van het station en op weg naar huis. Net voor de HEMA stond het hek nog - ik stapte af, liep in gedachten door en was al bijna weer opgestapt toen iets mij dwong achterom te kijken. Over 'het plein' waar aan de HEMA-kant laatst bomen zijn gerooid.

Als in een flits schoot mij te binnen hoe lang en uitgebreid we het destijds over die bomen hebben gehad. Hoe de wethouder ze eerst had willen verplaatsen (nou ja - laten dan). Hoe er zo veel leidingen in de grond lagen op die plek, dat dat niet kon. Hoe troosteloos en triest het eruit zag toen ze net gekapt waren (zie blog: kappen, Binnenweg van 26-01-2010). Elke keer als er weer iets op die plek gebeurde, stelden we dat aan de orde in de raad. En wethouder Kuiper maar argumenten zoeken en vinden om uit te leggen dat het echt niet anders kon en kan.

En dus keek ik nu over mijn schouder naar hoe de natuurstenen randen in de straat waren gelegd, nog zonder steentjes op dat moment. En ik zocht de 'bocht', die die bomen had laten sneuvelen - en die de PvdA in het plan had gepraat om iets van autosnelheid weg te nemen op dat stuk. Geen bocht, nou: als je heel goed kijkt een flauwe beweging. Geen bocht en geen bomen. Hm

En gisteren vond ik bij thuiskomst van een reisje een brief van de wethouder precies over dit onderwerp. Argumentatie? Er liggen zoveel leidingen op dat stuk dat de weg er zelfs niet kon liggen.

En dat wist niemand? Ook niet toen die bomen gekapt werden? Dat was toen toch juist de reden?

Nou kan ik me nog voorstellen dat sommige bewoners het fijn vinden, hoe licht het daar nu is. Maar een beter staaltje van argumentatie vinden bij wat je niet uit kunt leggen heb ik hier toch zelden meegemaakt.

Riolering - echt interessant!

"Wat kan er saaier zijn dan een rioleringsplan?", was de eerste gedachte van sommigen tijdens de Commissievergadering Ruimte deze maand.  Ik aarzelde ook, maar het bleek heel erg mee te vallen. De presentatie, verzorgd door een medewerker van een aan Rijnland gelieerd onderzoeksbureau, was levendig en bevatte soms heikele discussiepunten. Ja, bij dit thema is klimaatverandering geen 'politieke keuze', maar een feit waarmee gerekend kan worden. Het hoe(veel) of wanneer is natuurlijk nog onbekend. Maar de dreiging van natte voeten, of erger, in de toekomst inspireert beleidsmakers tot mooie scenario's en bijbehorende beleidskeuzen. We leerden over afkoppelen, regenwater afleiden van het riool, en T-2, T-5, of T10. Het laatste is een maat voor regenbuien die ons op de pet kunnen vallen. En die maat maakte de presentator aanschouwelijk door op kaartjes van Heemstede te laten zien waar de plassen, dan wel de zwembaden vooral kunnen komen te liggen (welbegrepen: we zitten nu op nivo T2 - en kunnen voor de andere kiezen). Natuurlijk gaat het over de investeringen die gepleegd kunnen worden in de afweging tussen al die variabelen. Een licht Monopoliespel-gevoel bekroop mij bij een grafiek waarop te kiezen viel tussen x-maatregel met of zonder 1M (=1 miljoen). Dat ging over de keuze tussen een miljoen meer of minder en de kans op natte voeten of een nat middel (of een nat hoofd?!) 

Goed is dat er mensen zijn bij het Waterschap (nog wel) die zich serieus zorgen maken over de middellange termijn (een jaar of veertig, vijftig van nu). Moeilijk vind ik dat wij daarover moeten beslissen in een tijd van angst- en doemscenario's. Wat nou als we cultuur, sociale voorzieningen etc. af moeten zetten tegen zwembaden van regenwater in sommige delen (niet de rijkste...) van Heemstede?
En waar zit de relatie tussen dit alles en de trend om je tuin te verstenen? Dat dicht plempen van tuinen gebeurt natuurlijk het meest bij de huizen die toch ook al de grootste daken hebben...
En tot slot is er dan het regeltje dat 'huiseigenaren gestimuleerd kunnen worden om zelf water op te vangen, of te bergen'. Ik dacht dat ik het niet goed zag. Is net het Vogelpark klaar, met alle narigheid van dien, blijkt dat sommige bewoners dus toch een watertank in de tuin hadden mogen leggen. Dat idee werd in de raad drie jaar geleden nog weggehoond. 't Is maar dat we niet vergeten wie ook alweer welk gevoel voor termijnen had. Zeker als het over waterafvoer gaat. En zeker met de klimaatverandering, wie of wat daar ook de oorzaak voor is.

Het echte werk

'Het echte werk gaat nu beginnen', aldus een collega gisteren voor aanvang van de eerste vergadering van de commissie ruimte in de nieuwe samenstelling. Het echte werk? En 'nu beginnen'? Het voelt als 'daar gaan we weer'. Of, 'we gaan gewoon door'. Maar dat zal  komen omdat die collega nieuw is (en alleen nog op de tribune zit - neen, niet van onze partij - en ik zeg niet van wie).

Tijdens de vergadering, waarin een presentatie + beleidsstuk over de riolering (ook een  milieuonderwerp, reken maar), het een en ander over bestemmingsplannen en het milieujaarverslag (2009), leek de sfeer wel heel anders. Slecht de vinger op te leggen vooralsnog. Wat opener? Een voorzichtige poging tot breder debat?
Het voelt goed om  nu met de PvdA in de oppositie te zijn. En het staat raar dat D66 nu alleen met meneren vertegenwoordigd is.
Wij houden het fort!

Akkoord? Programma? Boterbriefje?

Op 17 maart in de middag was het zo ver: de mededeling dat een nieuw college werd gevormd kwam door. diezelfde dag viel ook de agenda voor de raadsvergadering in de bus - met als agendapunt een debat over het collegeprogramma 2010-2014. Nou zit er, volgens mij, een verschil tussen het moment waarop partijen een akkoord bereiken en het presenteren van een collegeprogramma. Toen dan ook een dag of twee later een geschrift onder de titel 'akkoord' van het net te plukken was, vatte ik dat op als een intentieverklaring. En dat is het ook: veel intentie, vooral om 'elkaar te vertrouwen'. Het stuk heeft een hoog gehalte 'mission statements'. En dat is prima als je het met elkaar wilt gaan doen. Nou nog de uitwerking - wij zien die met spanning tegemoet.

--

O, jéeee - wijst een collega me erop dat er echt staat: " ...dat een goede samenwerking niet zozeer gestoeld is op gedetailleerde afspraken, maar op vertrouwen in elkaar. (...) dat bij de uitwerking van haar beleid het college de concrete voorstellen eerst zal toetsen aan de volgende uitgangspunten: ..." - gevolgd door 1 t/m 8 - zoals gezegd: mooie kreten, maar zonder details of duidelijke keuzes.
Geen keuzes, dus? In elk geval geen details. Alleen uitgangspunten? UITGANGSPUNTEN? Om bezuinigingen, moeilijke keuzes en stevig beleid neer te zetten  $)#&a@p;(Q*#?!grrrrrr.... Wij blijven positief en optimistisch.

Leve de transparantie. Leve de intentie om eerst zelf (op wethouders) te bezuinigen. Leve een overhaast huwelijk. Onbezonnen? Of héél geraffineerd?

'Ze' hebben een flinke (2/3) meerderheid. Dat zal het wel zijn. Dat de VVD van leer trekt met haar profijtbeginsel was te verwachten. Maar dat D66 kennelijk het akkoord voor transparantie laat gaan, is een raadsel. En CDA wil kennelijk zo graag, dat zij haar reputatie van 'alleen de centen' eer aandoet.

We komen trouwens op andere plaatsen in de zaal te zitten. Dat lijkt het eerste discussiepunt te zijn. Gaan we een collegeperiode vol stormen in borrelglaasjes tegemoet? Aan de oppositie zal het niet liggen.

Oorverdovende stilte

De weken vliegen voorbij - en op politiek gebied gebeurt alles achter de schermen. Nee, achterkamertjes zou ik het niet willen noemen. Na de openbare eerste vergadering op de 8e is er veel gebeurd, maar daar zijn wij als tweevrouwsfractie niet bij betrokken.

Afscheid van de oude raad - met veel afscheidsspeeches - vooral leuk voor de slachtoffers en voor onszelf, kan ik me zo voorstellen. Ik had de eer om Henk Koetsier uit te zwaaien. Moeilijk en leuk: het is toch iets anders om iemand met pensioen te laten gaan, dan dat hij 'gewoon iets anders gaat doen'. De burgerzaal zat helemaal vol.

Het aantreden van de nieuwe raad: elf nieuwe gezichten, die toch meteen alweer vertrouwd zijn. Wel een enorme rij VVD aan de overkant - tsja, daar zal ik niets meer over zeggen, behalve als ze het er zelf naar maken. Raar genoeg mis ik de kleine fracties. Misschien ook wel omdat wij nu 'de kleinste' zijn. Maar alleen zit ik er nou toch ook weer niet. Ruud Prins, Edo Boonstra - wat een enorme klus hebben jullie geklaard: als eenmansfractie in de raad. Nu wij naar twee zijn begin ik me pas te beseffen wat een werk dat moet zijn!

En alweer een fractievoorzittersoverleg, gisteravond. Ik ben de enige vrouwelijke fractievoorzitter - gelukkig is Marianne voorzitter van het geheel en is ook Marion, griffier, aanwezig. Er wordt veel en veel niet gezegd. Kennelijk gaat het vormen van de coalitie over rechts, tenzij er iemand heel goed toneel zit te spelen...

Komt er toch een van mijn wensen uit: laat het maar helemaal over rechts gaan - dan is het tenminste duidelijk, hoeft er niemand van links enorme hoeveelheden water in de wijn te doen en zal iedereen na vier jaar beseffen dat het klimaat nog guurder is dan al gevreesd werd.

Het is oorverdovend stil - maar we hebben wel de agenda voor de raadsvergadering van volgende week binnen - een agendapunt daarop is het benoemen van wethouders, op voorwaarde dat ze er uit zijn, natuurlijk... ben benieuwd. Het kán ook de stilte voor de storm zijn.

Vrouwendag - internationaal - de 100e

Dag allemaal - en natuurlijk vandaag: groot feest! Het is Internationale Vrouwendag - en nog wel de 100e, lees ik in de krant (ik was dat getal even vergeten). Ik mag hopen dat vrouwen, overal, vandaag even stilstaan bij de reden waardoor die dag 100 jaar geleden werd ingesteld: Clara Zetkin riep in 1910 tijdens een internationale vrouwenconferentie die dag uit tot internationale vrouwendag. Aanleiding was, onder meer, een staking van vrouwen in de textielindustrie (USA). Het ging om arbeidsomstandigheden en het vrouwenkiesrecht. 

O, ironie - het kiesrecht. En dan leven we nu in een tijd waarin veel mensen daar geen gebruik van maken! Maak de cirkel rond: ook nu weer zijn arbeidsomstandigheden brandpunt in het debat over gender (M/V dus) en werk. Als we naar een betere verdeling van werk én huishouden én 'gewoon leven' willen, dan moet er gekozen worden. Altijd. Dat recht is voor ons veroverd. Die andere rechten zijn na 100 jaar nog steeds een debat waard. Natuurlijk, er is ook veel verbeterd. Er lijkt zelfs zoveel verbeterd, dat sommige jonge vrouwen (en - mannen) niet eens meer willen stemmen. Ieder z'n eigen carrière? En iedereen doet het 'op z'n eigen manier'? Maar het gaat om de maatschappelijke verhoudingen. Met 'ieder voor zich' heb je daar geen zicht meer op. 

Tijdens WomenInc op zaterdag zaten alle vrouwelijk professoren van Nederland bij elkaar in een zaaltje met gordijnen muren. En het onderwerp was: die mannen zijn nog steeds de baas! Hoezo, rechten? Niet inslapen, alert blijven. Met z'n allen. Internationaal - ook vanuit Heemstede

PS - wist u dat Heemstede het oudste vrouwencafé / ontmoetingspunt van Nederland herbergde? Bij Casca! Sinds 1977! - eens even opzoeken of het er nog is....

Waar zal ik 'm inkoppen?

Wat een eer nou toch! Opeens, gedurende een zaterdagavond, verschijnen er HeemstedeMag - Twittertjes op mijn mobiele telefoon... daaronder verbergen zich herhalende berichten van / uit de Heemsteedse Courant. En wel van de VVD: GroenLinks, mevrouw Sabelis, ik dus, zou zich verongelijkt voelen, een slechte verliezer zijn, het 'eng vinden' dat de VVD ' zoveel' gewonnen heeft?! - Om vervolgens op zalvende toon te vervolgen dat "het oude college toch zo fantastisch heeft samengewerkt" (sic!)

Eerst lees ik met stijgende verbazing de berichtgeving. Dan bedenk ik mij: dat is natuurlijk ook zo bedoeld! Ik vraag mij af 'waaraan heb ik deze eer nou toch verdiend?' Ja, wij hebben verloren - Ja, tegen de landelijke (stedelijke) trend in, zoals ik dezelfde avond al Twitterde. Het kan dus om niets anders gaan dan een welbewust-omtrekkende beweging van een vermeende tegenstander, die weliswaar de verkiezingen gewonnen heeft (waarvoor ook al een echt gemeende kus uitgedeeld is op de verkiezingsavond zelf), maar die 'eigenlijk'   iets heel anders bedoelt. En die daarvoor gebruik maakt van mijn gadget-aanwezigheid. Het gaat om een VVD die alles bij het oude wil laten. Vanuit mijn perspectief is dat tegen de keuze van de kiezers in; voor de VVD kan dat er heel anders uitzien. Daarbij gaat het niet om de keuze van GroenLinks-stemmers, die inderdaad in aantal zijn afgenomen in Heemstede (al had ik er 1001 zelf - een heel eervol aantal). Het gaat niet om ons, noch om een terloopse, ironisch bedoelde opmerking op mijn persoonlijke blog. Het kan niet anders dan gaan om een omtrekkende beweging in de richting van de echte winnaar van de gemeentelijke verkiezingen in onze gemeente, D66. Wat nou toch een zwaktebod - zou je zeggen. Maar dat mag  natuurlijk niet - want een zwaktebod wordt onmiddellijk tegen je gebruikt, stel je voor zeg. Stel je voor, dat de VVD er openlijk voor uit zou  komen dat ze niet 'de groenste' is - en al helemaal niet 'de sociaalste'. Waarom heeft zij het nodig om de nu kleinste partij in de raad zo te attaqueren? Tom Poes, verzin een list. En schrijf die vooral op in je blog! Dat houdt de discussie misschien toch nog open.

De dag na verkiezingsdag

The day after... ja, ja. We hebben ingeleverd! En dat voelt verschrikkelijk raar. Een bevriend politicologe schreef vanochtend 'in tijden van crisis ligt rechts / conservatief kiezen voor de hand - dat is natuurlijk niet erg duurzaam, maar ja'. En ik troostte me met de gedachte dat CDA en PvdA er nog veel meer verslagen uitzagen dan wij (hoop ik, want ik kon mezelf natuurlijk niet zien). Het meest zuur was de uitslag voor HBB (Heemsteeds BurgerBelang, voor niet-Heemstedenaren): naar vanmorgen bij de presentatie van de details bleek, scheelde het uiteindelijk 3 stemmen in de berekening van de restzetels tussen hen en de PvdA. Dan denk je toch 'had ik die extra straat ook nog maar een keer gelopen'... Zo zie je maar weer: debat winnen, verkiezingen verliezen (wij), of debat verliezen en verkiezingen winnen (D66)! Het wordt guur in Heemstede met een VVD die een derde van de raadszetels inneemt. De ene klimaatverandering is de andere niet...

En vind ik het raadslidmaatschap toch nog leuk. Kiezers hebben gekozen en wij gaan het ermee doen. Aanstaande maandag is er een openbaar debat over wat we nu moeten. De VVD nodigt uit, als grootste partij (7 Zetels - wat eng! - zij kregen de eerste restzetel - dus hun winst lijkt groter dan ie is!). Een goed initiatief. Zomaar doorgaan met het oude college -zoals heel lang het plan was, hoorden wij- zal niet gaan. Hoe gaan ze om met de winst van D66? Welke combi's zijn er nog meer mogelijk? Wie doet hoeveel water bij welke wijn?

We gaan dóór - ik pieker er niet over om weer naar Haarlem te verhuizen waar 'we' van 4 naar 7 zetels stegen. Heemstede groen, sociaal en duurzaam - dat bleek in het Achtuurjournaal van gisteren de wens van de Europese Commissie. Heemstede, Nederland, Europa. En daar hebben wij 1251 kiezers - dat zijn een heleboel mensen om te mogen vertegenwoordigen. En dat gaan we doen zo goed we kunnen!

Moeder

Het schoot me vanmorgen opeens te binnen: de eerste keer dat ik ooit een stemhokje van binnen zag was met mijn moeder. Hoe oud zal ik geweest zijn? Een jaar of drie, vier? We gingen naar een school - misschien wel de huishoudschool aan de Garenkokerskade in Haarlem - zoiets. Een hokje met een gordijn. Iets met een groot vel papier en dan een rood potloodje. Mijn moeder legde uit wat ze deed, het hoe en waarom, zoals altijd. Ik begreep niet dat ik niet ook mocht kleuren... maar mijn moeder was als de dood dat haar stem op de een of andere manier ongeldig zou worden door een kras of zo - we stonden al snel weer buiten. Stemmen is plechtig en belangrijk.

Gek, hoe opeens zo'n herinnering op komt zetten uit de zee van beelden in mijn hoofd. Misschien door de rode potloodjes voor morgen?  Later heb ik natuurlijk heel, heel vaak met mijn moeder over politiek gesproken. Dan doen we ook nu nog - gelukkig. Altijd weer, zeker als ik een tijdje niet bij haar was, komen politieke thema's ter sprake. De angst voor een onveilige wereld. Hoe 'ze, allemaal' uit zijn op onze rijkdom, huizen, banen, geld... hoe 'de mensheid'  altijd fraudeert en eigenlijk niet te vertrouwen is. Hoe het 'tegenwoordig' zo gevaarlijk is op straat. Hoe je dat 'vroeger nooit zo hoorde'. Ik heb mettertijd begrepen dat ze dat maar gedeeltelijk meent. Het gaat er vooral om dat we weer eens 'als vanouds'  van mening kunnen verschillen. Eigenlijk wil ze vooral weerwoord, want dat is ons patroon. Zo komt de wereld binnen en verstevigen we die van ons.

We zullen het nooit eens worden met elkaar - maar dat is ook niet de bedoeling. Het gaat om het debat. Om je te scherpen en dan bewust te stemmen. Zij op een partij 'omdat dat zo hoort'; ik op een partij 'omdat ik dat vind'. Never a dull moment, met mijn  moeder. Zo leer je nog eens wat. Van zo'n plotselinge herinnering in verkiezingstijd.

Reclame - reclame - boehoehoehoe

Verkiezingstijd is niet de tijd om sacherijnig te zijn. Opgewekt en optimistisch beweeg ik door het dorp, pluk het krantje van de mat en ga met een kop koffie achter de computer zitten. Ik heb mijzelf geprogrammeerd om alleen maar te genieten - dit is een heerlijke, spannende tijd. Zoals Wim Westerman (#GLVelsen - pardon, d.i. Twittertaal) in zijn campagne / Nieuwjaarsspeech al zei: "GroenLinks is goed ("ook goed", zei hij) in constructief en positief-kritisch samenwerken". Maar dan moet je natuurlijk wel collega's van die andere partijen hebben die dat ook willen. En ik maar zoeken, en vrolijk kijken en tegen mijn collega's zeggen dat het woensdag pas allemaal gebeurt. En dat we zo'n leuke folder hebben - met de Enige Echte Heemstede Puzzel - van onze eigen Trudy. En zaterdag, om de afzettingen heen, rijdt Co met zijn Busje-met-posters om het  OV-punt te maken.

Ik kijk niet naar die 9 (negen!) advertenties van de PvdA; ik fiets heel hard langs bushokjes vanwaar mij het hoofd van Pieter vd Stadt aangrijnst; en ik bel niet naar de krant om te vragen waarom ze zelfs ons persbericht over 'Het Busje Komt' - op zaterdag, gratis, naar de Binnenweg - niet hebben geplaatst (ik weet al dat beide Heemsteedse kranten het 'over het hoofd gezien hadden' - zoals ze lieten weten). Ik maak me niet druk over al die extra folders, die in prullenbakken verdwijnen. Kijk, iedereen kan fouten maken, al ben je nog zo professioneel. Dat hebben we met meer dan z'n zes miljoenen geleerd deze week. En wat fantastisch dat die schaatsmannen echt optimistisch, constructief en vrolijk blijven. Daar kan ik vast een boel van leren.

Laat ik dat dan ook maar doen. Vandaag twee stércolleges gemaakt - eentje voor morgen, voor aankomende masterstudenten en de mooiste voor overmorgen : ouders van allochtone afkomst krijgen voorlichting over De Universiteit. De VU trekt veel studenten van allochtone afkomst, vandaar. En wie mag de ouders een proefcollege geven? Juist, ja, ikke! Daar word ik nou erg warm van. Niet van de VU, maar van die ouders. Niet om reclame te maken, maar om ze te ZIEN, en te SPREKEN - al zijn het er honderdvijftig - ik mag weer in het grote aquarium. En dan daarna met volle vaart in mijn ligfiets weer de Binnenweg over - het Busje van GroenLinks ontwijkend - en laten zien dat we constructief en blij kunnen zijn, ook buiten de bushokjes.

Hoezo voorrang van rechts? | Heemstede e.o. (Heemsteedse Courant)

Hoezo voorrang van rechts? | Heemstede e.o. (Heemsteedse Courant)

Flyeren - in goed Nederlands

Het was fantastisch, afgelopen zaterdag. Over het algemeen vind ik 'flyeren' een moeizame activiteit; folderen ook, trouwens. Luidruchtig 'kies mij' uitstralen is niet mijn favoriete bezigheid. Maar met mensen over politiek discussiëren vind ik wel leuk. Nou, te discussiëren was er genoeg. Een gevallen kabinet en een onstuimige raadsvergadering van de afgelopen week geven genoeg stof om 'het over DE politiek te hebben'. Veel mensen blijken erg teleurgesteld in de politiek. Er zijn ook echt boze, giftig-kwade mensen. En er zijn mensen die zeggen 'ik heb niet veel met politiek', maar die dan in een gesprek uitstekend op de hoogte blijken te zijn. En natuurlijk zijn er mensen die stil staan bij je - en je hun angst toevertrouwen. Nieuwe verkiezingen, ja. Maar wat nou toch als het 'over rechts' zal gaan? Wat kun je dan anders zeggen dan: gaat u nou maar stemmen - stemmen is het belangrijkste. 't Is mooi als u GroenLinks stemt, maar stemmen is nog belangrijker. Traditiegetrouw helpt het links niet als de opkomst laag is. Dat komt omdat  de gezagsgetrouwen meestal rechts stemmen: behoudend en conservatief. Maar die stemmen dan ook, altijd.

Het hielp zaterdag ook dat we naast het CDA stonden: zij met een vrachtwagen waarin ze alleen maar vijf minuten de heer Donner ontvingen - maar wij met een echte velomobiel (zo'n 'banaan'-fiets), helemaal opgetuigd met posters en balonnen. Eerlijk  is eerlijk: Donner kwam zich spontaan en aardig voorstellen bij ons, concurrenten. En vervolgens vertrok de CDA-colonne naar koffie en lunch. Later werden er nog appels uitgedeeld, felgroene. Als je de Binnenweg zo overzag op zaterdagmiddag, dan kan het niet anders of het valt op: je ziet steeds meer groen in de politiek. Naast ons dus het CDA, ter hoogte van de Dekamarkt ook nog D66 (wit - groen) en dan de PvdA, traditioneel met rood - groen via de rozen. Benieuwd hoe lang dat groen groen blijft. Zou daar een houdbaarheidstermijn aan zitten?

Groen Werkt : Net Werk

De afgelopen weken was ik druk bezig met het schrijven van een artikel.  Het gaat over tijd, natuurlijk, want dat is mijn lust en mijn leven. In dit geval schreef ik over carrière, leeftijd en m/v-posities. En ik zat uren achter het scherm, zoals je vroeger achter een blad papier kon zitten. Alleen het staren uit het raam is hetzelfde gebleven.
Mede daardoor had ik de kans om tussendoor steeds binnenkomende mails te bekijken, Twitter en Facebook in de gaten te houden, en alle buitenwereldnieuws te volgen. Van de (voorbereidingen op de) Olympische spelen tot discussie over wie er ooit voor of tegen bestemmingsplannen had gestemd in Heemstede. Het Heemsteedse Nieuws dreigde telkens het wereldnieuws te verdringen. Ga maar na: De Heemsteedse Courant is kampioen in het bijhouden van digitale kranten. Komt er 's middags een berichtje over monumenten in Heemstede, schrijf ik dat wij daar al wat aan hadden gedaan, staat er 's avonds alweer een herziene versie over het onderwerp op Internet! Chapeau!
Maar wat moet ik er nu eigenlijk mee? Dat wil zeggen: het is leuk om te doen - en veelzeggend om te zien dat maar een paar Heemstedenaren, waaronder drie collega-politici, kennelijk ook het web opzoeken om zich in 'discussies' te mengen. Welke waarde heeft dit nieuws? Hoe representatief is een poll als je er mensen heen stuurt. Of moeten we ervan uitgaan dat over vier jaar de campagne zich nog uitsluitend op het web zal afspelen? Ik denk het toch niet! Al zouden sommige PvdA-leden dan wel 'uit de kou' zijn.
Hilarisch was dat ik reageerde op een berichtje van D66 - omdat ze een klimaatneutraal Heemstede willen realiseren. Om allerlei redenen is het niet gelukt om een lijstcombinatie tot stand te brengen tussen de drie linkse partijen (en dat was goed geweest om een mogelijke restzetel niet te verliezen - niks meer en niks minder!). Maar toen ik reageerde met 'eindelijk medestanders' waren er aankomende D66-collega's die zich onmiddellijk uitputten in afwijzing van welke samenwerking dan ook. Slim hoor - ieder voor zich? Met God ergens anders?

Goed, ik maak dit voor het eerste als lijsttrekker mee - de vorige keer had ik helemaal geen ervaring. Ik schaamde me toen bijna om voor de HEMA te flyeren; "jezelf verkópen, het gaat toch over de inhoud?" (ik) - "Ja, maar die inhoud moet je wel naar mensen tóe brengen" (Trudy)- "O" (ik) - [et cetera]. Gisteren namen we als lijsttrekkers allemaal deel aan een debat dat door de ouderenbonden samen met Casca was georganiseerd. Links en rechts van mij putte iedereen zich uit in varianten op 'kies mij' - er zit niets anders op: meedoen! Wat leken we het toch allemaal goed voor te hebben met ons publiek, de kiezers. 'De' ouderen in dit geval. En wat was er bij sommigen weer een hoog niveau van 'de kaas van een anders brood eten'. Maar dat hoort erbij, kennelijk. Ik betoogde als jonge oudere (of oude jongere) niet tot één groep te horen. 55+ als één groep? Dat bedenk je ook niet voor 55-, tenslotte. En veel over woningen: ik dacht bij mezelf 'als ik daar als oudere zat, zou ik het gevoel krijgen dat ik nu toch echt MOET verhuizen'.
Niets tegen woningbouw op bestaande locaties. Niets tegen mantelzorg, of thuiszorg, of dagzorg - alle vormen van zorg zijn goed als ze nodig zijn - alleen moeten we onze kinderen wel zo opvoeden dat ze dan ook de zorg ingaan. Welzijn Ouderen had dat goed voor elkaar: een stoere meid van een stagiaire - mag nog niet stemmen, maar wel in het ouderenwelzijnswerk! Ook chapeau!

Maar het zet je aan het denken - zeker als je al zoveel 'levensloop' en 'carrière', wat zeg ik 'loop-baan' in het hoofd hebt. Groen Werkt - Groen Werkt HARD! Groen Werkt zich te Barsten. Werken, net werk, net-werken. Overal aanwezig via de nieuwe media... Volgens mij hoeven we voor mijn generatie niet meer te bouwen. Een hokje met computer, magnetron en wc is meer dan genoeg! Ik heb veel collega's een beetje leren kennen via die media. En ik word overal gevolgd, vrijwillig. Moeten ze een keer een film over maken. Ben benieuwd hoe die achtervolgingsscènes er dan uit zien.

Carmen van der Hoff (D66) wil een klimaatneutraal Heemstede | Heemstede e.o. (Heemsteedse Courant)

Carmen van der Hoff (D66) wil een klimaatneutraal Heemstede | Heemstede e.o. (Heemsteedse Courant)

Zomaar op een woensdagochtend - wat een heerlijke verrassing ...
Eindelijk medestanders voor het weggehoonde idee om Heemstede klimaatneutraal te maken. Wie weet waar dit op 4 maart toe kan leiden...
Klimaatneutraal: het streven is er al, wethouder Struijf heeft erg zijn best gedaan - maar waar we altijd weer op hamerden: er moet meer samenhang in het milieu- en duurzaamheidsbeleid. En het moet vergelijkbaar zijn met wat elders gebeurt.
Het antwoord was, nog afgelopen herfst: klimaatneutraal klinkt goed, maar je kunt beter de goede dingen doen dan het onmogelijke nastreven. Het onmogelijke? Hoezo? Hoe zouden we dat kunnen weten als we hap-snap goede dingen doen? Samenhang en een na-te-streven doel waar je beleid op voert - dat is waar het om gaat. Nu zijn twee partijen erg uitgesproken. Wie volgt?

Een lightrailverbinding naar Zandvoort?

De Heemsteedse Courant publiceert momenteel elke week de antwoorden van partijen op een stelling. Dat antwoord mag dan maar 75 woorden lang zijn. Maar hoe komt zo'n antwoord tot stand? Is iedereen het altijd met elkaar eens? En: hoe kom je tot een 'grootste gemene deler'? Vandaar deze week: de antwoorden van fractiegenoten achter elkaar. Om de nuance te laten zien en te illustreren:

GroenLinks–Discussie over de stelling: 

'Een lightrail–verbinding zal de fileproblemen naar Zandvoort oplossen.'

(Huub)Helemaal mee eens! Het zou fantastisch zijn een lightrailverbinding richting Zandvoort. Deze moet dan wel een hoge frequentie hebben in het zomerseizoen. Leg hem aan op de plaats van de oude trambaan, nu fietspad. Alternatieven voor de fietsers: de mogelijke openstelling van een fietspad vanaf de Oase (Waterleidingduinen) of het vrijliggende fietspad naast de gewone doorgaande weg naar Zandvoort.

(Henk) Inderdaad een prima stelling, al gaat het wat ver daarvan de oplossing van alle fileproblemen te verwachten. In mijn statenperiodes werd er ook steeds over gepraat, maar de rapporten verdwenen in een la. De lightrail zou over de spoorlijn Haarlem/Zandvoort rijden en verlengd worden langs de boulevard tot Bloemendaal aan Zee. Tijd om dit plan opnieuw op te pakken. Dus geen lightrail langs de Zandvoortselaan. Wel zou de bus langs deze weg een vrije baan krijgen, maar dat hebben omwonenden getorpedeerd. Dus mag de bus op drukke dagen braaf in de file staan! Groeten, Henk

(Trudy)Waar komen de strandminnaars die naar Zandvoort gaan vandaan?

Vanuit Amsterdam is er een goede treinverbinding tot aan het strand. Toch komen Amsterdammers veel met de auto. Duitsers komen alleen met de auto. Hoofddorp, ja misschien komen die met een lightrail als er een aansluiting is op de Zuidtangent. Haarlem en Heemstede? Haarlem kan voor een groot deel heel goed met de fiets of trein maar doet dat maar voor een deel. Heemstede heeft alleen de fiets of de -ook in de file staande - bus. Misschien zal een lightrail verbinding schelen.

Kortom, een lightrailverbinding is een beperkte, vrij starre en dure oplossing. Vooral ook duur omdat het probleem er maar een beperkt aantal dagen per jaar is. De rest van het jaar zal de bezetting beperkt zijn. M.i. moet je eerder aansturen op een vrije busbaan, goedkoper en ook beter voor politie en ambulance. Want ja, die hulpdiensten, die kunnen niet over de licht rail. Succes ermee Ida, Trudy

(Co)Een lightrail is aanlokkelijk, maar wel een dure oplossing. Dat een extra OV voorziening nodig is om het fileprobleem op te lossen, is evident. Een vrije busbaan à la de Zuidtangent lijkt mij een realistischere optie. Zo mogelijk gekoppeld aan enkele haltes met goede parkeervoorzieningen. Met vriendelijke groet, Co Leuven

(Paola) Ik sluit mij bij de opmerkingen van Co en Trudie en Henk aan.

1 Er is een probleem en een feitelijke situatie - zie Henk

2 Wat zijn de oorzaken van het fileprobleem – zie Trudie en Henk

3 Is deze situatie met lightrail op te lossen? - zie Co.

Ik denk dat uitbreiding van het openbaar vervoer, trein en bus hier de optie is. Groetjes, Paola

En het hieruit gecomponeerde antwoord? Zie de website van de Heemsteedse Courant vanaf woensdag.

Sneeuw in / na de gemeenteraad

Afgelopen donderdag was er alweer weinig te vergaderen in de gemeenteraad van Heemstede. Zoals al via Twitter gemeld: ook hamerstukken zijn besluiten, maar dan erg snel... Natuurlijk was er nog een en ander te vragen en te heen-en-weren, maar we waren bijzonder snel klaar (zo'n 42 minuten, Twitterde een aankomende collega).

Gelukkig had een van onze leden, mevrouw Ruut Wapenaar, mij een filmpje doen toekomen over hét onderwerp van de laatste weken: sneeuw. Om precies te zijn: het filmpje gaat over veel sneeuw in onze contreien tijdens de winter van '41 - '42.  Begeleid door een ferme Polygoon-toon zien we hoe men toen met het witte goedje 'dealde' - al was die term toen nog niet zo in gebruik (zéker geen Engelse term in die jaren!). Vooral het sneeuwruimen door de schooljeugd, als 'ze toch al ijsvrij hadden' is een mooi beeld - met hete chocolademelk toe (nee, chocomel is iets heel anders!). Ter lering ende vermaeck, zullen we maar zeggen. Winter 42 - filmpje (laadt door naar windows media player)

Kappen, Binnenweg

Hedenmiddag ging ik op weg naar Haarlem - Ik fiets dan vaak over De Binnenweg, voor de gezelligheid. De zon scheen vrolijk en het was lekker koud.

Tot nu toe geen nieuwe activiteit gezien op het tweede deel van de winkelstraat. Toen ter, er hoogte van de Kastanjelaan, mij een auto tegemoet kwam, voelde ik dat er iets aan de hand moest zijn. En ja, hoor. Vlak voor de Hema brak het licht door: ze waren niet eens uitgegraven, ze waren gewoon gekapt. Er lagen nog wat mootjes boom op de stoep en een man met zo'n apparaat op z'n rug was bezig de spaanders weg te blazen.

Ik herinner me de vergadering waarin het lot van de bomen werd bezegeld. De PvdA deed nog een poging om 'het plein' toch iets rustiger te maken. Ze stelden voor om het verkeer te verleiden rechtsaf te slaan richting Julianalaan - en rechtdoor alleen een smal weggetje te maken, met een slinger, tussen Hema en De Roos / Blokker (etc.) door. Een soort van extra belemmering, ook om het plein ook af te kunnen sluiten bij feestelijkheden. Voor we het wisten (of wisten de anderen al meer?) ging wethouder Christa Kuiper erop in. De slinger kwam er, maar wel gewoon over de volle breedte - en met verlies van bomen. Ik kan het niet vinden in de audioverslagen, maar volgens mij zou er geprobeerd worden ze te behouden. Dat is dus vast 'niet gelukt'.

In Haarlem was ik snel klaar - behalve thee bij mijn favoriete winkel, stonden de vele ketens me toch weer snel tegen en kocht ik verder niets. Nee, dan Heemstede: kleine(re) winkels - alles goed te belopen - erg vertrouwd. Behalve natuurlijk als de supermarkten tóch de kans krijgen om nog meer te groeien. Zoals ik in één van de stukken lees: 'De supermarkten zijn de belangrijkste trekkers in het centrum' - en daarom zou in het bestemmingplan Centrum (e.o.) de beperking van 1000m2 (per supermarkt) opgeheven mogen worden. Ik zou daar toch beledigd door zijn als winkelier. Ik ben daar beledigd door als klant en burger. De súpermarkten belangrijkste trekkers? Dan ga ik wel weer naar Haarlem.

Waar gaat het toch allemaal over...

Vanochtend in De Volkskrant, voorpagina, foto. We zien een groep juichende jongens in een halve cirkel om het lichaam van een andere jongen heen staan. Volgens het onderschrift gaat het hier om Afghaanse soldaten die een Taliban-strijder hebben gedood. Mijn fotografen-oog tuurt: middenvoor op de foto zijn de benen van de liggende jongen te zien. Van die smalle grote-jongensbenen, zoals ik ze tegenwoordig vaak in de sportschool zie, rennend-op-de-plaats. Eén broekspijp is wat hoger opgestroopt dan de andere. Verder omhoog langs zijn lichaam wordt het beeld vager - een arm, misschien een elleboog van de andere arm over zijn gezicht? Onduidelijk. Geen gezicht, te zien.

Onduidelijk is ook, voor mij, waarom de andere jongens juichen en opgetogen, blij kijken. Hun gezichten hebben een verhitte uitdrukking. Ze weten dat ze gefotografeerd worden. Ze hebben camouflage-pakken aan zoals mijn dochter tegenwoordig ook draagt. Teamgeest. Oorlog is een politiek spel, zeggen ze. De foto laat me denken 'kunnen ze wel, met z'n allen?'

Ik weet niet wat de achtergrond is, van geen van die jongens. Misschien is de liggende jongen wel een bermbommenmaker. Misschien hebben de camouflage-jongens wel eindelijk de baan van hun leven. Misschien hebben ze die pakken aan omdat iemand uit hun omgeving door een bermbom werd getroffen. Oorlog is een zaak van jonge mensen die tegen elkaar opgezet worden. In wiens belang? Niet dat van hen; ik kan dat niet zien.

Zonde van die jongens, allemaal. En het maakt dat politiek vies voelt...

Posters Plakken

Het idee kwam van de collega's in Zandvoort: plak de posters als de borden nog in de stalling liggen. Geen nostalgie van ladders, emmertjes en alles in de schemering - het nieuwe plakken geschiedt op een grote tafel en op de knietjes. Opvallend dat voor sommigen ook het plakken in partijtenue moet. Over elkaar plakken blijft een risico, want de maat van de posters verschilt per partij. Ze waren er van A0 (VVD, D66) tot A3 (NieuwHeemstede). De meeste er keurig tussenin, zoals wij met ons A1tje (druk: Paswerk). Het werd toch nog gezellig - met foto's en al - deze oefening in samenwerking. Ergens anders betaal je daar soms een boel geld voor. [foto: Trudy van Drie - verwijders op aanvraag van betrokkene - dd. 07-02-2010]

Vanaf vandaag 17 uur, tot morgen zelfde tijd: een item in het nieuws van RTV-Noord-Holland. Let erop hoe alle kandidaten zich meteen profileren. Toch mooi meegenomen, zo'n bijeenkomst: win-win-situatie voor cameraploeg en partijen, alles in een keer bij elkaar voor de opname.

Sneeuwschuivertje

Echt waar - daarnet, zondag 10 januari om 18.50 uur, op de Kerklaan te Heemstede, een sneeuwschuivertje gespot. Reed  / schoof van de benzinepomp richting centrum over het fietspad. Beter kan niet. Zouden ze 'm uit Alkmaar geleend hebben? (zie eerdere blogs). Helemaal te gek!

Witte problemen; burenhulp-kansen.

Afgelopen dinsdag was er 's morgens een beetje commotie: mails en telefoontjes met en tussen de Fietsersbond en RTV-Noord-Holland over gladheidsbestrijding. In de middag kwam er gelukkig een persbericht van de gemeente over 'extra inzet gladheidsbestrijding' waarin onder andere werd gemeld dat er:  

... In alle woonwijken in Heemstede wordt op de wegen vanaf 5 januari zand gestrooid (wordt). Zand is effectiever op wegen waar niet veel gereden wordt. Zo heeft bijvoorbeeld zout dat gestrooid is op het fietspad bij de Zandvoortselaan onvoldoende effect gehad omdat er te weinig op gereden werd.

(sic! - weinig rijden? hoe dan?) ---- En:

... De prioriteit blijft liggen bij het strooien van de doorgaande wegen en fietspaden, en dus bij het uitvoeren van het gladheidbestrijdingsplan 2009-2010 (zie www.heemstede.nl). Het college van B&W vindt de huidige omstandigheden echter zo bezwaarlijk dat besloten is in aanvulling op dit plan nu ook in de woonwijken te strooien. (nadruk IS)

We nemen alle kritiek terug: er wás dus al een gedegen plan. Helemaal goed. Alleen, op woensdag begon het om een uur of half vier echt goed te sneeuwen. En da's weer heel anders dan gladheid door ijzel. Er is gewoon geen beginnen aan. Een verkeersinfarct op woensdag, het zou me wat. En al dat geklaag over gladheid, ruimen, files en vertragingen. Het is prachtig buiten, zeker in onze mooie gemeente.

De enige mensen voor wie dit werkelijk een probleem is, zijn mensen die niet (meer) zo goed ter been zijn. Eindelijk een excuus om ons helemaal aan de mantelzorg te wijden: kijk of je buurvrouw of -man nog boodschappen nodig heeft - en bied aan om ze te doen, als je dat kunt. Zo komen we met elkaar in contact en valt er ook nog iets nuttigs te doen behalve 'werken'. En verder: genieten van dat weer!

En we gleden het nieuwe jaar in...

Een echte winter met echt genieten. Zondag al in Ankeveen op de schaats. En gisteren op (de Nieuwjaarsreceptie) het Nieuwjaarsfeest van de gemeente. Ondank het feit dat bijna alle wegen in Heemstede onder een glanzend laagje ijzel lagen was de opkomst goed - een volle raadzaal en zelfs nog mensen daarvóór in de hal.

Burgemeester Marianne Heeremans hield een vlammende toespraak. Knap hoe ze terugkeek op de afgelopen raadsperiode en in één moeite door inspiratie bood voor de aanstaande verkiezingsstrijd. Nou hoor je dat als 'burrie' ook te kunnen, maar ja, het gaat de een beter af dan de ander. Marianne presenteerde (deels) haar verwerking van het artikel van Paul Frissen (NRC - 12-13 december 2009) over hoe politici 'model' moeten zijn voor degenen die ze vertegenwoordigen. Wij hadden van dat artikel al een kopie gekregen, als extra Kerstkadootje. Frissen suggereert een (gezonde?) vorm van afstand tussen burgers en politici. Zit wat in: je wordt ook geacht verder te kijken dan je neus (het eigenbelang) lang is. En dat ís vaak moeilijk in de praktijk. Marianne's speech mondde uit in een pleidooi om anders met emoties om te gaan: erkennen, maar je er niet door mee laten slepen. Kortom: losgaan als politicus (-ca) maar met een flinke eetlepel ethiek en meer dan een snuifje beleefdheid. Een recept waar we het mee kunnen doen. Eens kijken of dat recept gaat werken in verkiezingstijd.

Hedenavond weer gewoon fractieberaad. Een lange vergadering: voorbereiding van commissievergaderingen met soms heikele onderwerpen, de posters die een ontwerp vragen, materiaal dat besteld wil worden en een vol-lopende agenda's. Nu al!  Wat was het rustig, zondag op het ijs.