Voetbal

Wat een enormiteit, dit jaar. Burgemeester Marianne Heeremans kan het zelfs al niet meer bijhouden. Ze vroeg maandag 'ben je er dan nog?' toen ik bij de commissievergadering ruimte binnenkwam. Het is waar, en helemaal niet groen, ik geef het toe, dat ik deze maand lang, vaak en ver in vliegtuigen zal zitten. As en weder dienende, welteverstaan. Naar Rhodos, Zuid-Afrika en Engeland, gevolgd door een weekendje Zeeland, maar dat laatste kan dan misschien nog op de fiets. Afgelopen weekend was er Cycle Vision, de jaarlijkse beurs / reünie van  en voor ligfietsers en zij die dat misschien willen worden. Sinds een aantal maanden zit ik bij die vereniging in het bestuur. Het is de bedoeling dat de vereniging een beetje uit de hoek van alleen-maar-technologie komt. Nu is het maar hoe je dat bekijkt. Het is bepaald ook een heel gezellige club. Mensen die elkaar al jaren kennen. Mensen met lef om 'anders' te zijn en te doen. Mensen met een hekel aan de grap die je tien keer per dag hoort 'val je niet in slaap?'.  Ja, van die opmerking zou je spontaan gaan gapen. Op Cycle Vision stond ook de enig Twike (voor zover wij weten) die in Nederland rondrijdt. De Twike is een velomobiel, aangedreven door een combinatie van fietsen (trappen) en elektriciteit. Hij kost even veel als een behoorlijke middenklasse auto, maar verbruikt veel minder. Paul, de trotse bezitter, heeft er bijna een kampeerwagentje van gemaakt. Hij werd niet moe alsmaar te antwoorden op vaak dezelfde vragen. Wat een mooi mobiel. Wat zijn trouwens al die 'velomobielen' mooi. Heel futuristisch. Een fiets, zoals op bijgaande foto, is er niet meer in te herkennen. Het mooiste exemplaar is wel de 'Quesher', van 'Quest' (=type overdekte ligfiets) en Escher (-tekening). Dit voor buitenstaanders.
En de politiek? Ach, de kadernota staat deze maand op de rol. En dit jaar is het de bedoeling dat we de discussies die anders in het begrotingsdebat kwamen, nu al voeren. Omdat kaders zo veel bepalen. Moeilijk is dat ik maar een kader kan ontdekken: de 'haves'  zullen niet veel merken - de 'have nots' betalen onevenredig voor / met de crisis. Profijtbeginsel heet dat met een mooi-klinkend woord. Op zichzelf niet zoveel mis mee, maar het werkt zo akelig uit. Een beetje zoals mijn vliegreizen: eerst nog niet veel van te merken, later des te meer maar dan is er geen weg meer terug. De enige smoes die ik zelf nog heb is dat er in Zuid-Afrika een voetbalwedstrijd in het pakket zit. Kan ik toch nog het nuttige met het (vermoedelijk) aangename verenigen. De #Toekomst (zie Twitter) komt als vanzelf.