Een week of twee geleden fietste ik over de Binnenweg, komend van het station en op weg naar huis. Net voor de HEMA stond het hek nog - ik stapte af, liep in gedachten door en was al bijna weer opgestapt toen iets mij dwong achterom te kijken. Over 'het plein' waar aan de HEMA-kant laatst bomen zijn gerooid.
Als in een flits schoot mij te binnen hoe lang en uitgebreid we het destijds over die bomen hebben gehad. Hoe de wethouder ze eerst had willen verplaatsen (nou ja - laten dan). Hoe er zo veel leidingen in de grond lagen op die plek, dat dat niet kon. Hoe troosteloos en triest het eruit zag toen ze net gekapt waren (zie blog: kappen, Binnenweg van 26-01-2010). Elke keer als er weer iets op die plek gebeurde, stelden we dat aan de orde in de raad. En wethouder Kuiper maar argumenten zoeken en vinden om uit te leggen dat het echt niet anders kon en kan.
En dus keek ik nu over mijn schouder naar hoe de natuurstenen randen in de straat waren gelegd, nog zonder steentjes op dat moment. En ik zocht de 'bocht', die die bomen had laten sneuvelen - en die de PvdA in het plan had gepraat om iets van autosnelheid weg te nemen op dat stuk. Geen bocht, nou: als je heel goed kijkt een flauwe beweging. Geen bocht en geen bomen. Hm
En gisteren vond ik bij thuiskomst van een reisje een brief van de wethouder precies over dit onderwerp. Argumentatie? Er liggen zoveel leidingen op dat stuk dat de weg er zelfs niet kon liggen.
En dat wist niemand? Ook niet toen die bomen gekapt werden? Dat was toen toch juist de reden?
Nou kan ik me nog voorstellen dat sommige bewoners het fijn vinden, hoe licht het daar nu is. Maar een beter staaltje van argumentatie vinden bij wat je niet uit kunt leggen heb ik hier toch zelden meegemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten