Oorverdovende stilte

De weken vliegen voorbij - en op politiek gebied gebeurt alles achter de schermen. Nee, achterkamertjes zou ik het niet willen noemen. Na de openbare eerste vergadering op de 8e is er veel gebeurd, maar daar zijn wij als tweevrouwsfractie niet bij betrokken.

Afscheid van de oude raad - met veel afscheidsspeeches - vooral leuk voor de slachtoffers en voor onszelf, kan ik me zo voorstellen. Ik had de eer om Henk Koetsier uit te zwaaien. Moeilijk en leuk: het is toch iets anders om iemand met pensioen te laten gaan, dan dat hij 'gewoon iets anders gaat doen'. De burgerzaal zat helemaal vol.

Het aantreden van de nieuwe raad: elf nieuwe gezichten, die toch meteen alweer vertrouwd zijn. Wel een enorme rij VVD aan de overkant - tsja, daar zal ik niets meer over zeggen, behalve als ze het er zelf naar maken. Raar genoeg mis ik de kleine fracties. Misschien ook wel omdat wij nu 'de kleinste' zijn. Maar alleen zit ik er nou toch ook weer niet. Ruud Prins, Edo Boonstra - wat een enorme klus hebben jullie geklaard: als eenmansfractie in de raad. Nu wij naar twee zijn begin ik me pas te beseffen wat een werk dat moet zijn!

En alweer een fractievoorzittersoverleg, gisteravond. Ik ben de enige vrouwelijke fractievoorzitter - gelukkig is Marianne voorzitter van het geheel en is ook Marion, griffier, aanwezig. Er wordt veel en veel niet gezegd. Kennelijk gaat het vormen van de coalitie over rechts, tenzij er iemand heel goed toneel zit te spelen...

Komt er toch een van mijn wensen uit: laat het maar helemaal over rechts gaan - dan is het tenminste duidelijk, hoeft er niemand van links enorme hoeveelheden water in de wijn te doen en zal iedereen na vier jaar beseffen dat het klimaat nog guurder is dan al gevreesd werd.

Het is oorverdovend stil - maar we hebben wel de agenda voor de raadsvergadering van volgende week binnen - een agendapunt daarop is het benoemen van wethouders, op voorwaarde dat ze er uit zijn, natuurlijk... ben benieuwd. Het kán ook de stilte voor de storm zijn.