Dit was het weekend waar we heel lang op hadden gewacht. Eindelijk warmte, eindelijk zon en dus: erop uit! Luilak vieren we niet voor niets! En met al dat moois komen ook de verkeersstromen op gang. Ik slingerde mijzelf in de overdekte ligfiets en zeilde, alsof het niets was, via het nieuwe huis van de zoon in Amsterdam naar de boerderij in Noord-Holland. De deze winter, met dank aan het werken voor de gemeente, getrainde spieren konden het gemakkelijk aan. 70 kilometer op het eerste middagje; ik had daar andere jaren niet over hoeven piekeren! Maar deze week klopt alles: nieuwe fiets is in de maak (bij www.velomobiel.nl) en de conditie is nu al prima. Op zondag toch nog de auto in; op weg - tegen de files op de N201 en de A9 in - naar Friesland voor de zestigjarige verjaardag van een neef. We speelden de drie gratiën uit Haarlem: mijn oude moeder, ik (oude) dochter en het toch alweer volwassen kleinkind. Een stralende dag - en 's avonds de tweede BBQ van het weekend. Zo'n extra maan-zondag is dan ook niet weg. Wij sloten haar af met een onverwachte maaltijd met mijn oudste vriendin Simone. Het komt nog voor: plotselinge invallen die het leven erg gezellig maken! De verse spinazie van eigen grond ging er goed in. En mede daarom was mijn humeur op dinsdag zo goed. Vroeg de trein in naar een bijeenkomst van een begeleidingsgroep voor nieuw onderzoek. Zo heerlijke brainstormen met gelijkgerichte collega's. Bijtanken noem je dat. En het maakt dat je neuriënd de trein terug in stapt. Op het fietsje via een zonovergoten Binnenweg.
Wat ligt dat nieuwe plein er mooi en ruim bij. Het nieuwe terras staat er al. Fietsers vinden al hun weg via de stippellijn van de fietsersstrook. Zóoooo gezellig - een echte ontmoetingsplek. Ik kon het niet laten - met zo'n mobiele telefoon heb je altijd een camera bij de hand. Even de ruime verandering vastgelegd op de foto. Wat zúllen we hier zwieren en zwaaien!
:-(, zoals we dan in Twittertaal zeggen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten