Verkiezingstijd is niet de tijd om sacherijnig te zijn. Opgewekt en optimistisch beweeg ik door het dorp, pluk het krantje van de mat en ga met een kop koffie achter de computer zitten. Ik heb mijzelf geprogrammeerd om alleen maar te genieten - dit is een heerlijke, spannende tijd. Zoals Wim Westerman (#GLVelsen - pardon, d.i. Twittertaal) in zijn campagne / Nieuwjaarsspeech al zei: "GroenLinks is goed ("ook goed", zei hij) in constructief en positief-kritisch samenwerken". Maar dan moet je natuurlijk wel collega's van die andere partijen hebben die dat ook willen. En ik maar zoeken, en vrolijk kijken en tegen mijn collega's zeggen dat het woensdag pas allemaal gebeurt. En dat we zo'n leuke folder hebben - met de Enige Echte Heemstede Puzzel - van onze eigen Trudy. En zaterdag, om de afzettingen heen, rijdt Co met zijn Busje-met-posters om het OV-punt te maken.
Ik kijk niet naar die 9 (negen!) advertenties van de PvdA; ik fiets heel hard langs bushokjes vanwaar mij het hoofd van Pieter vd Stadt aangrijnst; en ik bel niet naar de krant om te vragen waarom ze zelfs ons persbericht over 'Het Busje Komt' - op zaterdag, gratis, naar de Binnenweg - niet hebben geplaatst (ik weet al dat beide Heemsteedse kranten het 'over het hoofd gezien hadden' - zoals ze lieten weten). Ik maak me niet druk over al die extra folders, die in prullenbakken verdwijnen. Kijk, iedereen kan fouten maken, al ben je nog zo professioneel. Dat hebben we met meer dan z'n zes miljoenen geleerd deze week. En wat fantastisch dat die schaatsmannen echt optimistisch, constructief en vrolijk blijven. Daar kan ik vast een boel van leren.
Laat ik dat dan ook maar doen. Vandaag twee stércolleges gemaakt - eentje voor morgen, voor aankomende masterstudenten en de mooiste voor overmorgen : ouders van allochtone afkomst krijgen voorlichting over De Universiteit. De VU trekt veel studenten van allochtone afkomst, vandaar. En wie mag de ouders een proefcollege geven? Juist, ja, ikke! Daar word ik nou erg warm van. Niet van de VU, maar van die ouders. Niet om reclame te maken, maar om ze te ZIEN, en te SPREKEN - al zijn het er honderdvijftig - ik mag weer in het grote aquarium. En dan daarna met volle vaart in mijn ligfiets weer de Binnenweg over - het Busje van GroenLinks ontwijkend - en laten zien dat we constructief en blij kunnen zijn, ook buiten de bushokjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten