25 maart 2010

Akkoord? Programma? Boterbriefje?

Op 17 maart in de middag was het zo ver: de mededeling dat een nieuw college werd gevormd kwam door. diezelfde dag viel ook de agenda voor de raadsvergadering in de bus - met als agendapunt een debat over het collegeprogramma 2010-2014. Nou zit er, volgens mij, een verschil tussen het moment waarop partijen een akkoord bereiken en het presenteren van een collegeprogramma. Toen dan ook een dag of twee later een geschrift onder de titel 'akkoord' van het net te plukken was, vatte ik dat op als een intentieverklaring. En dat is het ook: veel intentie, vooral om 'elkaar te vertrouwen'. Het stuk heeft een hoog gehalte 'mission statements'. En dat is prima als je het met elkaar wilt gaan doen. Nou nog de uitwerking - wij zien die met spanning tegemoet.
--
O, jéeee - wijst een collega me erop dat er echt staat: " ...dat een goede samenwerking niet zozeer gestoeld is op gedetailleerde afspraken, maar op vertrouwen in elkaar. (...) dat bij de uitwerking van haar beleid het college de concrete voorstellen eerst zal toetsen aan de volgende uitgangspunten: ..." - gevolgd door 1 t/m 8 - zoals gezegd: mooie kreten, maar zonder details of duidelijke keuzes.
Geen keuzes, dus? In elk geval geen details. Alleen uitgangspunten? UITGANGSPUNTEN? Om bezuinigingen, moeilijke keuzes en stevig beleid neer te zetten  $)#&a@p;(Q*#?!grrrrrr.... Wij blijven positief en optimistisch.
Leve de transparantie. Leve de intentie om eerst zelf (op wethouders) te bezuinigen. Leve een overhaast huwelijk. Onbezonnen? Of héél geraffineerd?
'Ze' hebben een flinke (2/3) meerderheid. Dat zal het wel zijn. Dat de VVD van leer trekt met haar profijtbeginsel was te verwachten. Maar dat D66 kennelijk het akkoord voor transparantie laat gaan, is een raadsel. En CDA wil kennelijk zo graag, dat zij haar reputatie van 'alleen de centen' eer aandoet.
We komen trouwens op andere plaatsen in de zaal te zitten. Dat lijkt het eerste discussiepunt te zijn. Gaan we een collegeperiode vol stormen in borrelglaasjes tegemoet? Aan de oppositie zal het niet liggen.


17 maart 2010

Oorverdovende stilte

De weken vliegen voorbij - en op politiek gebied gebeurt alles achter de schermen. Nee, achterkamertjes zou ik het niet willen noemen. Na de openbare eerste vergadering op de 8e is er veel gebeurd, maar daar zijn wij als tweevrouwsfractie niet bij betrokken.
Afscheid van de oude raad - met veel afscheidsspeeches - vooral leuk voor de slachtoffers en voor onszelf, kan ik me zo voorstellen. Ik had de eer om Henk Koetsier uit te zwaaien. Moeilijk en leuk: het is toch iets anders om iemand met pensioen te laten gaan, dan dat hij 'gewoon iets anders gaat doen'. De burgerzaal zat helemaal vol.
Het aantreden van de nieuwe raad: elf nieuwe gezichten, die toch meteen alweer vertrouwd zijn. Wel een enorme rij VVD aan de overkant - tsja, daar zal ik niets meer over zeggen, behalve als ze het er zelf naar maken. Raar genoeg mis ik de kleine fracties. Misschien ook wel omdat wij nu 'de kleinste' zijn. Maar alleen zit ik er nou toch ook weer niet. Ruud Prins, Edo Boonstra - wat een enorme klus hebben jullie geklaard: als eenmansfractie in de raad. Nu wij naar twee zijn begin ik me pas te beseffen wat een werk dat moet zijn!
En alweer een fractievoorzittersoverleg, gisteravond. Ik ben de enige vrouwelijke fractievoorzitter - gelukkig is Marianne voorzitter van het geheel en is ook Marion, griffier, aanwezig. Er wordt veel en veel niet gezegd. Kennelijk gaat het vormen van de coalitie over rechts, tenzij er iemand heel goed toneel zit te spelen...
Komt er toch een van mijn wensen uit: laat het maar helemaal over rechts gaan - dan is het tenminste duidelijk, hoeft er niemand van links enorme hoeveelheden water in de wijn te doen en zal iedereen na vier jaar beseffen dat het klimaat nog guurder is dan al gevreesd werd.
Het is oorverdovend stil - maar we hebben wel de agenda voor de raadsvergadering van volgende week binnen - een agendapunt daarop is het benoemen van wethouders, op voorwaarde dat ze er uit zijn, natuurlijk... ben benieuwd. Het kán ook de stilte voor de storm zijn.


8 maart 2010

Vrouwendag - internationaal - de 100e

Dag allemaal - en natuurlijk vandaag: groot feest! Het is Internationale Vrouwendag - en nog wel de 100e, lees ik in de krant (ik was dat getal even vergeten). Ik mag hopen dat vrouwen, overal, vandaag even stilstaan bij de reden waardoor die dag 100 jaar geleden werd ingesteld: Clara Zetkin riep in 1910 tijdens een internationale vrouwenconferentie die dag uit tot internationale vrouwendag. Aanleiding was, onder meer, een staking van vrouwen in de textielindustrie (USA). Het ging om arbeidsomstandigheden en het vrouwenkiesrecht. 
O, ironie - het kiesrecht. En dan leven we nu in een tijd waarin veel mensen daar geen gebruik van maken! Maak de cirkel rond: ook nu weer zijn arbeidsomstandigheden brandpunt in het debat over gender (M/V dus) en werk. Als we naar een betere verdeling van werk én huishouden én 'gewoon leven' willen, dan moet er gekozen worden. Altijd. Dat recht is voor ons veroverd. Die andere rechten zijn na 100 jaar nog steeds een debat waard. Natuurlijk, er is ook veel verbeterd. Er lijkt zelfs zoveel verbeterd, dat sommige jonge vrouwen (en - mannen) niet eens meer willen stemmen. Ieder z'n eigen carrière? En iedereen doet het 'op z'n eigen manier'? Maar het gaat om de maatschappelijke verhoudingen. Met 'ieder voor zich' heb je daar geen zicht meer op. 
Tijdens WomenInc op zaterdag zaten alle vrouwelijk professoren van Nederland bij elkaar in een zaaltje met gordijnen muren. En het onderwerp was: die mannen zijn nog steeds de baas! Hoezo, rechten? Niet inslapen, alert blijven. Met z'n allen. Internationaal - ook vanuit Heemstede
PS - wist u dat Heemstede het oudste vrouwencafé / ontmoetingspunt van Nederland herbergde? Bij Casca! Sinds 1977! - eens even opzoeken of het er nog is....

Waar zal ik 'm inkoppen?

Wat een eer nou toch! Opeens, gedurende een zaterdagavond, verschijnen er HeemstedeMag - Twittertjes op mijn mobiele telefoon... daaronder verbergen zich herhalende berichten van / uit de Heemsteedse Courant. En wel van de VVD: GroenLinks, mevrouw Sabelis, ik dus, zou zich verongelijkt voelen, een slechte verliezer zijn, het 'eng vinden' dat de VVD ' zoveel' gewonnen heeft?! - Om vervolgens op zalvende toon te vervolgen dat "het oude college toch zo fantastisch heeft samengewerkt" (sic!)
Eerst lees ik met stijgende verbazing de berichtgeving. Dan bedenk ik mij: dat is natuurlijk ook zo bedoeld! Ik vraag mij af 'waaraan heb ik deze eer nou toch verdiend?' Ja, wij hebben verloren - Ja, tegen de landelijke (stedelijke) trend in, zoals ik dezelfde avond al Twitterde. Het kan dus om niets anders gaan dan een welbewust-omtrekkende beweging van een vermeende tegenstander, die weliswaar de verkiezingen gewonnen heeft (waarvoor ook al een echt gemeende kus uitgedeeld is op de verkiezingsavond zelf), maar die 'eigenlijk'   iets heel anders bedoelt. En die daarvoor gebruik maakt van mijn gadget-aanwezigheid. Het gaat om een VVD die alles bij het oude wil laten. Vanuit mijn perspectief is dat tegen de keuze van de kiezers in; voor de VVD kan dat er heel anders uitzien. Daarbij gaat het niet om de keuze van GroenLinks-stemmers, die inderdaad in aantal zijn afgenomen in Heemstede (al had ik er 1001 zelf - een heel eervol aantal). Het gaat niet om ons, noch om een terloopse, ironisch bedoelde opmerking op mijn persoonlijke blog. Het kan niet anders dan gaan om een omtrekkende beweging in de richting van de echte winnaar van de gemeentelijke verkiezingen in onze gemeente, D66. Wat nou toch een zwaktebod - zou je zeggen. Maar dat mag  natuurlijk niet - want een zwaktebod wordt onmiddellijk tegen je gebruikt, stel je voor zeg. Stel je voor, dat de VVD er openlijk voor uit zou  komen dat ze niet 'de groenste' is - en al helemaal niet 'de sociaalste'. Waarom heeft zij het nodig om de nu kleinste partij in de raad zo te attaqueren? Tom Poes, verzin een list. En schrijf die vooral op in je blog! Dat houdt de discussie misschien toch nog open.

4 maart 2010

De dag na verkiezingsdag

The day after... ja, ja. We hebben ingeleverd! En dat voelt verschrikkelijk raar. Een bevriend politicologe schreef vanochtend 'in tijden van crisis ligt rechts / conservatief kiezen voor de hand - dat is natuurlijk niet erg duurzaam, maar ja'. En ik troostte me met de gedachte dat CDA en PvdA er nog veel meer verslagen uitzagen dan wij (hoop ik, want ik kon mezelf natuurlijk niet zien). Het meest zuur was de uitslag voor HBB (Heemsteeds BurgerBelang, voor niet-Heemstedenaren): naar vanmorgen bij de presentatie van de details bleek, scheelde het uiteindelijk 3 stemmen in de berekening van de restzetels tussen hen en de PvdA. Dan denk je toch 'had ik die extra straat ook nog maar een keer gelopen'... Zo zie je maar weer: debat winnen, verkiezingen verliezen (wij), of debat verliezen en verkiezingen winnen (D66)! Het wordt guur in Heemstede met een VVD die een derde van de raadszetels inneemt. De ene klimaatverandering is de andere niet...

En vind ik het raadslidmaatschap toch nog leuk. Kiezers hebben gekozen en wij gaan het ermee doen. Aanstaande maandag is er een openbaar debat over wat we nu moeten. De VVD nodigt uit, als grootste partij (7 Zetels - wat eng! - zij kregen de eerste restzetel - dus hun winst lijkt groter dan ie is!). Een goed initiatief. Zomaar doorgaan met het oude college -zoals heel lang het plan was, hoorden wij- zal niet gaan. Hoe gaan ze om met de winst van D66? Welke combi's zijn er nog meer mogelijk? Wie doet hoeveel water bij welke wijn?

We gaan dóór - ik pieker er niet over om weer naar Haarlem te verhuizen waar 'we' van 4 naar 7 zetels stegen. Heemstede groen, sociaal en duurzaam - dat bleek in het Achtuurjournaal van gisteren de wens van de Europese Commissie. Heemstede, Nederland, Europa. En daar hebben wij 1251 kiezers - dat zijn een heleboel mensen om te mogen vertegenwoordigen. En dat gaan we doen zo goed we kunnen!

2 maart 2010

Moeder

Het schoot me vanmorgen opeens te binnen: de eerste keer dat ik ooit een stemhokje van binnen zag was met mijn moeder. Hoe oud zal ik geweest zijn? Een jaar of drie, vier? We gingen naar een school - misschien wel de huishoudschool aan de Garenkokerskade in Haarlem - zoiets. Een hokje met een gordijn. Iets met een groot vel papier en dan een rood potloodje. Mijn moeder legde uit wat ze deed, het hoe en waarom, zoals altijd. Ik begreep niet dat ik niet ook mocht kleuren... maar mijn moeder was als de dood dat haar stem op de een of andere manier ongeldig zou worden door een kras of zo - we stonden al snel weer buiten. Stemmen is plechtig en belangrijk.

Gek, hoe opeens zo'n herinnering op komt zetten uit de zee van beelden in mijn hoofd. Misschien door de rode potloodjes voor morgen?  Later heb ik natuurlijk heel, heel vaak met mijn moeder over politiek gesproken. Dan doen we ook nu nog - gelukkig. Altijd weer, zeker als ik een tijdje niet bij haar was, komen politieke thema's ter sprake. De angst voor een onveilige wereld. Hoe 'ze, allemaal' uit zijn op onze rijkdom, huizen, banen, geld... hoe 'de mensheid'  altijd fraudeert en eigenlijk niet te vertrouwen is. Hoe het 'tegenwoordig' zo gevaarlijk is op straat. Hoe je dat 'vroeger nooit zo hoorde'. Ik heb mettertijd begrepen dat ze dat maar gedeeltelijk meent. Het gaat er vooral om dat we weer eens 'als vanouds'  van mening kunnen verschillen. Eigenlijk wil ze vooral weerwoord, want dat is ons patroon. Zo komt de wereld binnen en verstevigen we die van ons.

We zullen het nooit eens worden met elkaar - maar dat is ook niet de bedoeling. Het gaat om het debat. Om je te scherpen en dan bewust te stemmen. Zij op een partij 'omdat dat zo hoort'; ik op een partij 'omdat ik dat vind'. Never a dull moment, met mijn  moeder. Zo leer je nog eens wat. Van zo'n plotselinge herinnering in verkiezingstijd.