Ganse dag - dierendag

Het voorbereiden van de ganzen

Tsja - ik kan als buitenkind nog een hoop leren. Dit weekend bijvoorbeeld gans 'uit elkaar gehaald'. Ik zeg het maar zo bot en direct - want zo was het: om bij die heerlijke borsten en boutjes te komen, moet je zo'n gans uit elkaar halen. En omdat ik langzamerhand een passie voor die borsten ontwikkel (en alle andere stukjes van het dier ook, hoor) droeg ik mijzelf op om ook de nare klussen te leren doen. Vreselijk en vervelend om mee te beginnen. Maar met hulp van mijn lief (die zelf van het boerenland komt en het van zijn vader leerde) kwam ik over mijn afkeer heen en dankte elke gans plechtig als wij de resten netjes in een schaal deponeerden. Dank, lieve gans, je bent om op te eten.

Er zijn veel te veel ganzen, dat weten we inmiddels. Zoals er eens te weinig waren en wij, principieel en rigoureus als wij zijn, een verbod op de jacht instelden en dus weer eens het tegenovergestelde bereikten van wat we wilden. 'Plaagdieren' heet het teveel tegenwoordig, ook in het concept-verkiezingsprogramma van GroenLinks voor de verkiezingen van de Provinciale Staten van volgend jaar. 

Komt bij 'on-kruid' het 'on' doordat een plantje op een plaats staat waar we het niet willen (van zichzelf is alles natuurlijk plantje), zo heten dieren die ergens niet gewenst zijn 'plaag'. Ganzen zijn van bedreigde diersoort plaagdieren geworden, en dat in tijd van slechts een jaar of vijftien! Ik zal de details van verkrijging verder niet onthullen, anders kan ik geen gans meer eten in de toekomst. Maar de jagers zijn erg vakkundig, aardig en zeer begaan en ervaren met de natuur. En ze hebben liever dat die ganzen gegeten worden dan dat ze moeten worden weggegooid. Terecht natuurlijk. Al is het proces van omvorming tot hapklare brokken niet echt wat je op de kleuterschool leert. Het schieten zelf wil ik nog niet leren - kop in het zand, ik weet het - maar mijn pacifistische inborst zal mij altijd naast laten schieten op het moment supreme.

Het mag natuurlijk ook niet, volgens velen. Mijn vingers typen niet voor niets met enige aarzeling dit verhaal. Maar vandaag, op Dierendag, moet het maar eens gezegd worden: wat zijn we soms toch inconsequent, als menselijke dieren... Het allerbeste biovlees wordt versmaad! 

Ik heb het niet over vegetariër worden. En ik heb het ook niet over de bioindustrie. Liever niet zelfs. Ik wil graag, juist vandaag een ode aan het gezonde dier, dat liefhebbend heeft geleefd en dat liefhebbend aan een w/aardig eind komt. Ik hou gans van gans. En dat wilde ik vandaag graag laten weten.

Hoe leuk vinden wij dit nu?

Het moest er een keertje van komen. Zomaar een onderwerp van gemiddeld belang en dan eens lekker tekeer gaan - kijken hoe ver je komt. Het onderwerp werd de financiële problematiek bij de VeiligheidsRegio Kennemerland (4,4, miljoen tekort over 2009 - niet misselijk natuurlijk). Voor niet-ingewijden: het gaat om de fusie van alle diensten die met 'veiligheid'  te maken hebben - die zitten nu in een organisatie - en de samenwerking van die diensten bestrijkt een tiental gemeenten in de regio. Politie, GGD, ambulances, brandweer, meldkamer - allemaal samen voor meer effectiviteit - en wat de gemeenten betreft ook zeker voor meer efficiëntie. Nou ken ik uit mijn werkzame leven geen enkele fusie die de altijd beoogde winst opleverde. En al helemaal niet in zo korte tijd - sinds wanneer is die VRK er ook alweer? Een jaartje of twee... hm.

De hele raad maakt zich zorgen over de financiën van de VRK. Want wij betalen ze tenslotte, als gemeenten. En tekorten zien wij zelf al genoeg tegemoet in de crisis, daar hebben we niet ook nog 'gezamenlijke diensten'  voor nodig. Gelukkig zijn het de burgemeesters die (qualitate qua) ook goed de vingers aan de pols van de jonge organisatie houden. Zeker ook die van ons, Marianne Heeremans, zoals tijdens de raadsvergadering bleek. 
Maar D66 had kritiek en wilde (veel) verder gaan dan alleen bezorgd zijn. Men wilde, samen met de VVD, druk uitoefenen. Niet alleen een signaal afgeven, nee, echte druk zetten. En dat dan via moties. Bij de presentatie daarvan ging het al niet zo lekker. Hoe serieus ben je als je de organisatie 'vage taal'  verwijt en dan zelf komt met twee moties van een vol A4-tje elk, waarin je oproept om 'te bevorderen, zo niet te bewerkstelligen, dat...'. 
Maar een kniesoor die daarop let. Het onderwerp duurde uiteindelijk, met schorsingen, twee uur met veel taal, teken en repliek. En dat bij een agenda met bijna alleen maar hamerpunten. Om erop uit te draaien dat een van de moties met 11 tegen 10 stemmen werd aangenomen. Een poging van GL om toch vooral samen op te trekken, maar dan niet met die moties, strandde. 
Zou het nog wel over het onderwerp gegaan zijn? Of was dit een vingeroefening  in het tonen van hoe de meerderheid wil werken? Da's pas efficiënt! Wij hebben nu nog meer zin in de begrotingsbesprekingen van november!